Deze ruime woning in Maastricht droeg de typische kenmerken van architectuur uit de jaren 70. Veel hout, donkere kamers en een kleine keuken. Het voldeed niet meer aan de wensen van haar huidige bewoners. Dit gezin wilde namelijk een vrij zicht op de tuin vanuit keuken en woonkamer, een fijne plek om ’s ochtends te ontbijten en een grote tafel om met z’n tweeën of met vrienden aan te eten. Binnen én buiten. Bovendien wilden de bewoners zich op verschillende plekken in huis terug kunnen trekken om te werken of studeren. Door te werken met lichte materialen en door ervoor te zorgen dat er meer daglicht binnenvalt, krijgt de woning een totaal andere sfeer.